Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Η επιστολή – πρόταση του Βενιζέλου για Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ

Η ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922 είναι γνωστή. Όπως γνωστός είναι και ο τρόπος που ο Μουσταφά Κεμάλ αναρριχήθηκε στην ηγεσία της Τουρκίας. Με τον τρόπο του, ο Μουσταφά Κεμάλ κατάφερε να δημιουργήσει μια νέα Τουρκία και γι’ αυτό ονομάστηκε από τους Τούρκους «Ατατούρκ» δηλαδή «πατέρας της Τουρκίας».

Αυτό που όμως δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό, είναι το ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης τον Μουσταφά Κεμάλ, τον άνθρωπο που έσφαξε 353.000 ποντίους, 1.500.000 Αρμενίους και ξερίζωσε από την Μικρά Ασία 1.500.000 Έλληνες, δημιουργώντας την Μικρασιατική Καταστροφή.

Στο istorikathemata.com δημοσιεύεται η επιστολή του Ελευθερίου Βενιζέλου προς την Σουηδική Ακαδημία με την οποία πρότεινε τον Μουσταφά Κεμάλ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Την αναπαράγουμε με σκοπό την γνώση και την κρίση.
Διαβάστε και κρίνετε:

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934

Κύριε Πρόεδρε,
Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων.
Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.

Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ' αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική. Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ’ ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή.

Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών.

Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.

Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία, οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια. Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.

Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.

Με βαθύτατη εκτίμηση

Ε. Κ. Βενιζέλος


Τα πολύ όμορφα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου για τον Μουσταφά Κεμάλ, κάνουν όποιον δεν γνωρίζει τι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια, να πιστέψει πως ο Μουσταφά Κεμάλ δεν είχε καμία σχέση με την Μικρασιατική Καταστροφή και τις γενοκτονίες. Πως είναι δυνατόν να μιλά ο Βενιζέλος με τόσο όμορφα λόγια για τον Κεμάλ;

Θα μπορούσαν να πουν τα ίδια οι Εβραίοι για τον Χίτλερ, εάν η Γερμανία είχε κερδίσει τον Β’ ΠΠ και είχε περιορισθεί στην Ευρώπη; Θα κατέθεταν οι πρωθυπουργοί του Ισραήλ στεφάνι στον τάφο του Χίτλερ στις επίσημες επισκέψεις τους στο Βερολίνο, όπως καταθέτουν οι Έλληνες πρωθυπουργοί κατά τις επισκέψεις τους στην Άγκυρα;

Ας προβληματιστούμε και ας σκεφθούμε. Ποιος ήταν τελικά ο Μουσταφά Κεμάλ; Έβλαψε ή ωφέλησε την Ελλάδα; Γιατί ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης;
Η έλλειψη μνήμης και η ισοπέδωση είναι κακό πράγμα, όπως και ο φανατισμός.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου